Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Η ελληνική “πράσινη” δεκαετία

Μία αναδρομή στον χώρο της πολιτικής οικολογίας από την ανασυγκρότηση της μέχρι το συνέδριο του Ιουνίου 2010

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ξεκινούν το 7ο τακτικό και καταστατικό τους συνέδριο έχοντας πετύχει το υψηλότερο ποσοστό που έλαβε ποτέ η πολιτική οικολογία σε εθνικές εκλογές, αλλά το πιο σημαντικό, έχοντας πετύχει να αναδείξουν τα ζητήματα της πράσινης ατζέντας στο κέντρο του πολιτικού διαλόγου και στις θέσεις όλων των άλλων κομμάτων. Στις ημέρες της κρίσης και του ΔΝΤ, η «Νέα Πράσινη Συμφωνία» (Green New Deal), που καταθέτουν οι Έλληνες και Ευρωπαίοι Πράσινοι γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη και αναγκαία έχοντας μάλιστα στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ευνοϊκό χώρο για την ανάπτυξη και εφαρμογή των οικολογικών ιδεών, της πράσινης και κοινωνικής οικονομίας.Το "ΕΝΟΙΚΩ" παρουσιάζει συνοπτικά τα προηγούμενα συνέδρια:

Του Γιώργου Φαρφαρά
Μέλους των Οικολόγων Πράσινων Έβρου



2002 ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Μετά τον τερματισμό του εγχειρήματος των Οικολόγων Εναλλακτικών της περιόδου 1989-90 και μια δεκαετή ανυπαρξία συγκροτημένου πολιτικού χώρου και ενιαίας εκλογικής στρατηγικής, τον Απρίλιο του 2000 κυκλοφόρησε ένα κείμενο-έκκληση των Μιχάλη Τρεμόπουλου και Μιχάλη Κουλουρούδη «Για την ανασυγκρότηση της Οικολογίας» που καλούσε σε ανασυγκρότηση του οικολογικού χώρου όλους όσους συμφωνούσαν σε μια μια ριζοσπαστική, αντιεξουσιαστική, αριστερή, διεθνιστική και κοινωνικά αλληλέγγυα εκδοχή της οικολογίας, που σκέφτεται συνολικά και να δρα τοπικά. Ήδη το 1996 είχε δημιουργηθεί η Πράσινη Πολιτική από στελέχη του οικολογικού κινήματος, μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πράσινων Κομμάτων.

Με πρωτοβουλία της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης δημιουργήθηκε το Οικολογικό Φόρουμ, από τα μέλη της Πράσινης Πολιτικής και άλλων τοπικών οικολογικών κινήσεων και ανεξάρτητους οικολόγους. Μετά από δύο πανελλαδικές συνδιασκέψεις εκφράστηκε απ' όλους η ανάγκη για αυτόνομη έκφραση της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα και η σύγκλιση σε ένα πολιτικό, οικολογικό φορέα όλων των συνεπών οικολογικών δυνάμεων. Η ιδρυτική συνδιάσκεψη στις 7-8 Δεκέμβρη του 2002 στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών άνοιξε ένα νέο ιστορικό κύκλο για τον οικολογικό χώρο στην Ελλάδα, με την απόφαση ίδρυσης των Οικολόγων Πράσινων και την εκλογή 18μελούς Πανελλαδικού Συμβουλίου (9 από Αθήνα και 9 από περιφέρεια) για να συντονίσει τη συγκρότηση του καινούργιου πολιτικού φορέα.

2003

Το 1ο συνέδριο του κόμματος έγινε τον Μάιο του 2003 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το οποίο υιοθέτησε το καταστατικό και τις πολιτικές θέσεις του φορέα. Πολιτική που να πηγάζει από τους πολίτες που πιστεύουν στη βιωσιμότητα, να εκφράζει την αγανάκτησή τους για τα σημερινά αδιέξοδα, να αναδεικνύει κρίσιμα θέματα και να δημιουργεί πολιτικό κόστος. Με εναλλακτικές λύσεις και προτάσεις, αλλάζοντας συνειδήσεις και συσχετισμούς, δημιουργώντας προϋποθέσεις και για θεματικές πλειοψηφίες. Με ρόλο διακριτό αλλά και συμπληρωματικό με εκείνο των ΜΚΟ και των Κινήσεων Πολιτών. Με μικρές καθημερινές αλλαγές, προωθώντας τις αξίες της αλληλεγγύης, της συμμετοχής, της ισοτιμίας και της κοινωνικής συνοχής. Υπερασπίζοντας εναλλακτικές προσπάθειες που αμφισβητούν τα σημερινά κοινωνικά πλαίσια, θεωρώντας όμως την κοινωνία μόνη αρμόδια να αποφασίσει, με όρους καθαρά κοινωνικής δυναμικής, αν και πόσο θέλει να αλλάξει συνολικά τον εαυτό της.

Μια πολιτική που λειτουργεί κατά προτεραιότητα στο επίπεδο των απλών πολιτών, αλλάζοντας στάσεις και αξίες προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας.

Στο συνέδριο του 2003 αποφασίστηκε επίσης η εφαρμογή ενός νέου θεσμού συμμετοχικής δημοκρατίας, του εσω-κομματικού δημοψηφίσματος. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς τα μέλη των ΟΠ αποφάσισαν την κάθοδο τους στις ευρωεκλογές του 2004 ενώ τον Σεπτέμβριο αποφασίστηκε η μη κάθοδος στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Στις 12-14 Δεκεμβρίου 2003 έγινε στη Θεσσαλονίκη, στην Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών, πραγματοποιήθηκε έκτακτο συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων. Συζητήθηκαν οι προγραμματικές θέσεις των ΟΠ για την Ευρώπη, η στρατηγική της προεκλογικής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές, οργανωτικά και οικονομικά θέματα, καθώς και οι θέσεις για τις εθνικές εκλογές. Το έκτακτο συνέδριο ξεκίνησε με μια εκδήλωση για θέματα γεωργίας, διατροφής και βιώσιμης ανάπτυξης της υπαίθρου, διάφορες εκδηλώσεις με καλλιτέχνες, ενώ παράλληλα λειτούργησε έκθεση οικολογικών προϊόντων και παζάρι με προϊόντα οικολογικής γεωργίας.

2004

Στο 2ο τακτικό συνέδριο των ΟΠ που έγινε στις 10-12 Δεκεμβρίου στη Ν. Σμύρνη, μετά την πρώτη τους συμμετοχή σε εκλογική διαδικασία, υιοθετήθηκαν αναλυτικές θέσεις πάνω στο βασικό θέμα του «Οικολογία, Πόλη, Αυτοδιοίκηση», στη Παιδεία, στην ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές ενώ λειτούργησε τραπέζι εργασίας με θέμα: Ο ρόλος των μη κυβερνητικών οργανώσεων και η σχέση τους με το κράτος, τους θεσμούς, την κοινωνία και την πολιτική. Με τις αλλαγές που αποφάσισε στο καταστατικό του, στο 20μελες Πανελλήνιο Συμβουλίο, τα 8 εκλέγονται από τις περιφέρειες Επιτυχημένη η παρουσία του Πράσινου Ευρωβουλευτή Carl Schlyter, ο οποίος -λειτουργώντας ως «Έλληνας εκπρόσωπος»- ενημερώθηκε για τα θέματα από διάφορους φορείς για την προβολή τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Αξιοσημείωτο ότι τα τρία από τα έξη μέλη της νέας Γραμματείας ήταν γυναίκες και τα τρία επίσης είναι από την περιφέρεια ενώ στα όργανα του κόμματος υπήρξε μεγάλη ανανέωση, στο 50% περίπου.

2005

Στο 3ο τακτικό και καταστατικό συνέδριο που έγινε από 9 - 11 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, συζητήθηκαν και ψηφίσθηκαν αποφάσεις για τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και τον προγραμματισμό για το 2006, την κοινωνικοπολιτική συγκυρία στη χώρα και τις εξελίξεις στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, ενώ έγιναν και τροποποιήσεις στο καταστατικό. Επίσης εγκρίθηκαν ψηφίσματα ενάντια στην προσπάθεια καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένου βαμβακιού στη Σίνδο στη Θεσσαλονίκη παρά το γεγονός οτι όλη η χώρα είχε κηρύξει ζώνες ελεύθερες από τα μεταλλαγμένα. Στην εκλογή του Πανελλαδικού Συμβουλίου έγιναν σημαντικά βήματα ανανέωσης.: μόλις 31% των εκλεγμένων συμμετείχαν και στο προηγούμενο Π.Σ., ενώ τα μισά σχεδόν μέλη εκλέγονταν για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, επίσης, εφαρμόστηκε η διάταξη του καταστατικού για την εναλλαγή στα όργανα του φορέα, που θέτει όριο στη δυνατότητα συνεχόμενων θητειών.

2007

Στο 4ο τακτικό συνέδριό στις 9-11 Μαρτίου στην Αθήνα, μετά από ένα σημαντικό πολιτικό διάλογο και σε πνεύμα συναίνεσης και ενθουσιασμού (μετά και τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα των δημοτικών και νομαρχιακών συνδυασμών με οικολογικό προσανατολισμό), οι ΟΠ υιοθέτησαν αναλυτικές προτάσεις για προγραμματικές αλλαγές και αποφάσισαν την κάθοδό τους στις εθνικές εκλογές. με κοινό στόχο να εκπροσωπηθούν στη νέα Βουλή οι οικολόγοι, ως νέος πολιτικός πόλος, διακριτός από τη δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και την αριστερά, ώστε να αλλάξει το κέντρο βάρους στην πολιτική ατζέντα.

Οι ΟΠ απηύθυναν πρόσκληση “ευρύτερης συσπείρωσης όλων των ζωντανών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση της απαράδεκτης πολιτικής της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα αλλά και τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης, που στηρίζεται στην εμβάθυνση της δημοκρατικής συμμετοχής και την ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών, ώστε να αντιμετωπιστούν φαινόμενα διαφθοράς κι αυταρχισμού, “βολέματος των δικών μας παιδιών”, κομματικοποίησης του κρατικού μηχανισμού από διψασμένα για εξουσία και χρήμα επαγγελματικά κομματικά στελέχη”, καταδίκασαν την καταστολή των διαδηλώσεων των φοιτητών για τα θέματα της παιδείας διατυπώνοντας την άποψη τους ότι “καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να γίνει ερήμην των φοιτητών και εκπαιδευτικών”. Το συνέδριο χαιρέτησαν με τοποθέτησή τους βουλευτές από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΚΚΕ και εκπρόσωπος της «Πρωτοβουλίας Γένοβα».

Με νέο έκτακτο συνέδριο στις 30 Ιουνίου αποφάσισαν την αυτόνομη κάθοδό τους στις εθνικές εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 όπου οι ΟΠ παρουσίασαν συνδυασμούς σ' όλη την επικράτεια, πλην των νομών Δωδεκανήσου και Φλώρινας, με πλήρεις λίστες σε 42 περιφέρειες και συνολικά 254 υποψηφίους.

2008

Μετά το 5ο τακτικό και καταστατικό συνέδριο που έγινε στις 29-30 Μάρτη 2008 στην Θεσσαλονίκη, οι ΟΠ έχουν ένα 34μελές Πανελλαδικό Συμβούλιο και μια 6μελή Γραμματεία ενώ αποφασίσθηκαν ψηφίσματα για θέματα όπως το ποσοστό των λευκών ψηφοδελτίων να αντιστοιχεί σε κενά βουλευτικά έδρανα, το νερό στην Κρήτη, αιτήματα για τη συλλογή υπογραφών, αντιμετώπιση της ρύπανσης στην περιοχή του Ασωπού ποταμού, ανάδειξη των επιπτώσεων της εντατικής κτηνοτροφίας στο περιβάλλον και προτάσεις για την προστασία των δασών και τις προστατευόμενες περιοχές,

Με κυρίαρχο σύνθημα «Πράσινη Λύση στην Κρίση: οικονομία, κοινωνία, περιβάλλον» οι ΟΠ πραγματοποίησαν το εκλογικό συνέδριό τους στην Αθήνα στις 5,6 και 7 Δεκεμβρίου, ξεκινώντας έτσι την καμπάνια τους για τις ευρωεκλογές. Στο συνέδριο ανακοινώθηκε η ευρω-λίστα που συγκροτήθηκε με ψηφοφορία μεταξύ των μελών. Το Συνέδριο ξεκίνησε με ανοικτή εκδήλωση-συζήτηση με κεντρικούς ομιλητές την Μ.Φρασόνι, συν-πρόεδρος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, την Β. Τσέτση, Γραμματέας της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο και την Μ. Βασιλάκου, αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος των Αυστριακών Πράσινων και βουλευτής στο κοινοβούλιο της Βιέννης

2009

Το 6ο τακτικό συνέδριο έγινε στις 26-28 Ιουνίου στο Αμφιθέατρο Τελετών του Πανεπιστημίου Μακεδονία , λίγες εβδομάδες μετά την επιτυχία των ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου και της εκλογής του πρώτου ‘Έλληνα Πράσινου Ευρωβουλευτή Μ. Τρεμόπουλου. Στην δημόσια συζήτηση με θέμα «Πράσινη λύση στην κρίση» συμμετείχε ο P. Lamberts, εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, ενώ στις εργασίες του συνεδρίου εκτός από την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, αποφασίστηκε η διαμόρφωση του πολιτικού προσανατολισμού, της οργάνωσης αλλά και της επικοινωνιακής πολιτικής του κόμματος στη νέα περίοδο αναβαθμισμένων απαιτήσεων και προσδοκιών στην οποία ξεκίνησε με την εκλογή ευρωβουλευτή ενώ ξεκίνησε η προετοιμασία για το ενδεχόμενο πρόωρων εθνικών εκλογών που τελικά έγιναν λίγους μήνες μετά.


Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Ένα τέλος, μια νέα «πράσινη» αρχή

Το Αντίο και.. το καλημέρα

Την παραίτησή του από το νομαρχιακό συμβούλιο ανακοίνωσε επίσημα πριν λίγες μέρες σε συνέντευξη τύπου, ο πρώην Νομαρχιακός Σύμβουλος και νυν Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος. Έπειτα από 11 χρόνια μαχών 11 χρόνια αγώνων

«Δεν ήθελα πραγματικά να αφήσω αυτή την υπόθεση στη μέση, παρόλα αυτά είμαι αναγκασμένος. Το καλό κλίμα, συνεννόησης που υπάρχει και έχει δημιουργηθεί μέσα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο ελπίζω να διατηρηθεί». Ανέφερε ο κ. Τρεμόπουλος. « Εγώ από την μεριά μου θα κάνω το κάθε τι, ώστε να παραμείνει αυτό το κλίμα, τόσο για τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης και για τους ανθρώπους που μάχονται για την προσωπική τους αξιοπρέπεια, όσο και για μια στοιχειώδη διαφάνεια στις αποφάσεις της διοίκησης, για τη συμμετοχή και τη διαβούλευση», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Τρεμόπουλος. Όσον αφορά τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την παραίτηση σημείωσε: «Μπορεί να φαίνεται πως είναι το τέλος μίας διαδρομής, αλλά στην ουσία είναι η έναρξη μίας άλλης, ελπίζω και αυτής αναβαθμισμένης. Επειδή πιστεύω εδώ και χρόνια πως η οικολογική δράση πρέπει να έχει πάνω από όλα τοπικές αναφορές, γι’ αυτό και πολύ νωρίς ασχολήθηκα με την τοπική αυτοδιοίκηση και πιο συγκεκριμένα στο δήμο Θεσσαλονίκης και μετά στη Νομαρχία. Αυτή τη στιγμή συμπληρώνω 11 χρόνια. Θεωρούσα ότι μπορώ να τα βγάλω πέρα μέχρι το τέλος της θητείας μου, αλλά οι υποχρεώσεις στις Βρυξέλες και στο Στρασβούργο ως Ευρωβουλευτής και μετά την εκλογή μου ως αντιπροέδρου στην επιτροπή περιφερειακής ανάπτυξης και στην επιτροπή περιβάλλοντος και ασφάλειας των τροφίμων και δημόσιας υγείας, είναι αυξημένες».

Η νέα αρχή

«Έχω ήδη αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις ως εισηγητής σε κάποια θέματα και οφείλω να πω ότι δεν τα γνωρίζω όσο τουλάχιστον θα ήθελα. Παράδειγμα είμαι εισηγητής σε ένα θέμα που αφορά την «φαρμακοεπαγρύπνηση». Συγκεκριμένα είναι ένας θεσμός που λειτουργεί, σε καλούς ρυθμούς, με καλή υποδομή και σε καλό κλίμα, αλλά ταυτόχρονα και εκεί υπάρχουν συμφέροντα που πιέζουν, τα οποία όμως έχουν ονοματεπώνυμο. Π.χ είναι περίπου 14.000 λομπίστες που προσπαθούν να περάσουν τις απόψεις, τα συμφέροντα και τις γραμμές τους φανερά στους ευρωβουλευτές. Όταν είσαι λοιπόν εισηγητής σε ένα τέτοιο θέμα, σε επισκέπτεται η ίδια η Ευρωπαϊκή φαρμακοβιομηχανία και όχι ο κάθε παρατρεχάμενος του Νομάρχη. Σήμερα σε μία εποχή που φαίνεται να υπάρχει ένα παγκοσμιοποιημένο διεθνές περιβάλλον, θα πρέπει οι πολίτες να νιώθουν και να έχουν αναφορές από το τοπικό επίπεδο, να διαχέονται οι εξουσίες και με βάση τις ευρωπαϊκές αρχές να παίρνονται αποφάσεις σε εκείνο το επίπεδο, που είναι πιο κοντά στον πολίτη. Γι’ αυτό και διάλεξα την επιτροπή περιφερειακής ανάπτυξης, γιατί από εκεί περνούν τα χρήματα, ενώ σε άλλες επιτροπές όπως το περιβάλλον η για άλλες που αφορούν την ενέργεια κινούμαστε σε ένα επίπεδο απόψεων. Παρόλο που δεν ήταν τομέας που είχα ασχοληθεί θεώρησα πως εκεί έπρεπε να δώσω βάρος». «Ελπίζω ότι η επόμενη διοίκηση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο ή στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση που λένε ότι θα δημιουργηθεί, θα αξιοποιήσουν ανθρώπους ικανούς από όλες τις παρατάξεις, οι οποίοι θα μπορούν να προσφέρουν στον τόπο, ώστε να υπάρχει μία άλλη πορεία», συμπλήρωσε ο κ. Τρεμόπουλος. Η αντικαταστάτρια του Μιχάλη Τρεμόπουλου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο μετά την παραίτησή του, η Ελεονόρα Ζώτου σε δηλώσεις της στον τυπο, τόνισε: “Είναι μεγάλο το φορτίο για μένα, μετά την μακρόχρονη πορεία του Μιχάλη Τρεμόπουλου στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όλα αυτά τα 11 χρόνια παρουσίας του, οι αγώνες που έχουμε κάνει μαζί για τα προβλήματα στο Νομό, είναι μία παρακαταθήκη για το μέλλον. Θα βάλω τα δυνατά μου για να κάνουμε ότι καλύτερο για το καλό του τόπου μας”.

Το Πράσινο Τρένο

Το Σάββατο 28 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε για πρώτη φόρα στη Βόρεια Ελλάδα μια πρωτότυπη μίνι καμπάνια από τους Οικολόγους Πράσινους. Η μίνι καμπάνια περιελάμβανε τη μίσθωση μίας αμαξοστοιχίας του ΟΣΕ, η οποία ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό την Κοζάνη αφού πρώτα σταμάτησε σε αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς (Αλεξάνδρεια, Σκύδρα, Έδεσσα, Φλώρινα, Πτολεμαϊδα).

Στόχοι της καμπάνιας ήταν:

  • η διάδοση της χρήσης του σιδηροδρόμου ως περιβαλλοντικά φιλικό, οικονομικό αλλά και διασκεδαστικό μέσο.
  • Η αφύπνιση των πολιτών με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις στον σιδηρόδρομο.
  • Η γνωστοποίηση στο ευρύ κοινό των ωφελειών που μπορούν να προκύψουν από την ανάπτυξη του μέσου αυτού στην περιοχή τους.
  • Ο συμβολισμός με την επίσκεψη στον Νομό Κοζάνης τον υπ’αριθμόν ένα ρυπαντή στην Ευρώπη με αέρια του θερμοκηπίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Επειδή είχα την τύχη να συμμετέχω στην πραγματικά αξιόλογη αυτή εκδήλωση, θα ξεχωρίσω μία στιγμή που πραγματικά με συγκίνησε και με έκανε να αναλογιστώ το πραγματικό κόστος του «σύγχρονου» τρόπου ζωής.

Η σκηνή άρχισε να εξελίσσεται όταν το τρένο αφού πέρασε μέσα από τα ορυχεία της ΔΕΗ μετά την Πτολεμαϊδα, ένα τοπίο που θα μπορούσε άνετα να γυριστεί ταινία με θέμα τον Πλανήτη Άρη, έφτασε στο μοναδικό κτίριο που απόμεινε από το χωριό Κομμανός του οποίου οι κάτοικοι υποχρεώθηκαν να το εκγαταλείψουν. Τον μισογκρεμισμένο και εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό του. Αφού σταμάτησε το τρένο στο σταθμό, ήρθε στο πρώτο βαγόνι που βρισκόμουν ο μηχανοδηγός του τρένου, περίπου 50 ετών. Μιλούσε με τρεμάμενη φωνή και έβγαλε μία φωτογραφία από το πορτοφόλι του. Η φωτογραφία έδειχνε μία παρέα περίπου 10 ατόμων, πρέπει να ήταν αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, μπροστά στο σταθμό του Κομμανού με λουλούδια, δέντρα και χαμογελαστά πρόσωπα, ενώ πίσω φαινόταν κάποια σπιτάκια. «Αυτός είναι ο πατέρας μου» είπε. «Ήταν και αυτός μηχανοδηγός! Εδώ μεγαλώσαμε! Κοίτα πως έγινε το μέρος!». Εκεί σταμάτησε. Μάζεψε τη φωτογραφία και θλιμμένος χώθηκε πάλι στην καμπίνα του οδηγού.

Για να έχουμε εμείς την πολυτέλεια να σπαταλάμε ενέργεια κάποιοι άνθρωποι ζουν κουβαλώντας μαζί τους τέτοιες φωτογραφίες γιατί το μέρος τους δεν υπάρχει πια. Πολύ σύντομα χιλιάδες ή ακόμη και εκατομμύρια άνθρωποι θα κουβαλούν μαζί τους τέτοιες φωτογραφίες και με δάκρυα στα μάτια θα μας αφηγούνται ιστορίες για το νησί τους, την πόλη τους, τις αγαπημένες τους παραλίες που δεν υπάρχουν πια. Η κλιματική αλλαγή μας χτυπά την πόρτα.

Αξίζει άραγε;

Μήπως αγκαλιάζοντας τον σιδηρόδρομο θα αποτρέψουμε τέτοιες σκηνές στο μέλλον;

Aργύρης Μπούρας

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Εμβολιασμοί: Η άλλη άποψη

«Η κάθε αλήθεια περνάει τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά πολεμάται. Και τελικά γίνεται αποδεκτή ως αυτονόητη».
Shopenhouer

Παρά την εξάλειψη πολλών ασθενειών τον προηγούμενο αιώνα, αρκετών κυρίως λόγω των καλύτερων συνθηκών υγιεινής και διαβίωσης, τα τελευταία τριάντα χρόνια υπάρχει μία έκρηξη νέων χρόνιων ασθενειών του νευρικού και ανοσοποιητικού συστήματος, κυρίως σε παιδιά. Παρά τις ιατρικές έρευνες και την τεράστια εξέλιξη στις τεχνολογίες διάγνωσης και θεραπείας, ο καρκίνος είναι η πρώτη αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο και τα αίτιά του παραμένουν άγνωστα. Παράλληλα, έρευνα που δημοσιοποιήθηκε στις Η.Π.Α. το 2002 αποκάλυψε ότι τα ιατρικά λάθη και οι παρενέργειες των φαρμάκων αποτελούν τον τρίτο λόγο θανάτου μετά από τον καρκίνο και τα καρδιακά νοσήματα. Οι αλλεργίες έχουν κυριολεκτικά εκτοξευθεί τα τελευταία είκοσι χρόνια και τα περισσότερα αντιβιοτικά είναι πλέον αναποτελεσματικά, καθώς η αντίσταση των προσαρμοσμένων πια βακτηριδίων αυξάνεται.
Παρά την καθαρή αύξηση των δαπανών για την υγεία, η ποιότητα της ζωής και της υγείας του ανθρώπου στις χώρες της Δύσης έχει επιδεινωθεί.

Τα εμβόλια αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, όχι μόνο εξαιτίας των παρενεργειών τους, αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερo, ότι η αποτελεσματικότητά τους είναι μόνο υποθετική. Ο εμβολιασμός ή όχι ενός ατόμου πρέπει να είναι μία συνειδητή, ελεύθερη επιλογή. Ο εμβολιασμός είναι μια πλήρης ιατρική πράξη και οι πιθανές συνέπειές του δεν θα έπρεπε να υποτιμούνται. Θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζονται με την μέγιστη προσοχή και πλήρη γνώση των παρενεργειών τους.

Εδώ και αρκετές δεκαετίες έχει αναπτυχθεί σε Ευρώπη και Αμερική ένα κίνημα με σκοπό αφενός να ενημερώσει σχετικά με τις ανεπιθύμητες ενέργειες των εμβολιασμών και τις συνέπειές τους για την κοινωνία σε οικονομικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο αφετέρου να ενθαρρύνει την ελεύθερη επιλογή για εμβολιασμό.

Σύμφωνα με το National Vaccine Information Center των ΗΠΑ, οι γονείς πριν από κάθε εμβολιασμό πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους τις εξής ερωτήσεις:
  • Είναι αυτή τη στιγμή το παιδί μου άρρωστο εξαιτίας κάποιας ασθένειας;
  • Είχε κάποια σοβαρή αντίδραση σε προηγούμενο εμβόλιο;
  • Έχει ιστορικό το ίδιο – ή άλλο μέλος της οικογένειάς μου – αντίδρασης σε εμβόλια, σπασμούς ή νευρολογικές διαταραχές, αλλεργίες ή διαταραχές του ανοσολογικού συστήματος;
  • Έχω ενημερωθεί για το άν το παιδί μου ανήκει σε κάποια κατηγορία υψηλού κινδύνου που μπορεί να παρουσιάσει κάποια αντίδραση στο εμβόλιο;
  • Έχω ενημερωθεί πλήρως για τις πιθανές αντιδράσεις του εμβολίου που πρόκειται να κάνει;
  • Ξέρω να αναγνωρίζω μια αντίδραση στο εμβόλιο;
  • Ξέρω πώς και πού πρέπει να την αναφέρω;
  • Γνωρίζω τον κατασκευαστή και τον αριθμό της παρτίδας του εμβολίου που πρόκειται να γίνει στο παιδί μου;

Γιορτές και η αποθέωση της κατανάλωσης

«ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ» ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Ο καταναλωτισμός είναι εκείνη η ιδεολογία που εξισώνει την προσωπική ευτυχία με την αγορά υλικών αγαθών και την κατανάλωση και σχετίζεται άμεσα με την ιδεολογία της αέναης ανάπτυξης της παραγωγής (παραγωγισμός) και της συνακόλουθης αυξανόμενης χρήσης των φυσικών πόρων.
Οι γιορτές των Χριστουγέννων είναι συνήθως αφορμή για μια καταναλωτική εξόρμηση, η οποία έχοντας ξεφύγει από οποιαδήποτε λογικά πλαίσια κατευθύνεται συνήθως σε πλαστικά παιχνίδια, σε αλκοολούχα ποτά, σε λιπαρά φαγητά και ίσως και σε κάποια ταξίδια. Για όλα αυτά μάλιστα, τα τελευταία χρόνια και με την ενθάρρυνση της διαφημιστικής δύναμης των τραπεζών, γινόταν προσφυγή και σε διάφορα «εορτοδάνεια» με απαράδεκτους όρους, που βύθισαν σε μεγαλύτερη υπερχρέωση τους ήδη προβληματικούς οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Με την έκρηξη της οικονομικής κρίσης, ωστόσο, αντί να ακουστούν φωνές σύνεσης, άρχισαν να κυριαρχούν κακόηχες και πανικόβλητες κορώνες, κυρίως από την αμερικανική ήπειρο, για περισσότερη κατανάλωση, με διάφορες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές προτροπές του στυλ «βγείτε να ψωνίσετε για να σώσετε την οικονομία»!
Το οικολογικό κίνημα, ακόμη και σε εποχές αφθονίας, στοχεύοντας σε πιο ποιοτικές κατευθύνσεις, προέτρεπε για εθελοντική λιτότητα, για κατασκευές του τύπου «φτιάξτο μόνος σου», για ανταλλαγές δώρων ή μεταχειρισμένων αντικειμένων (π.χ. bookcrossing) και συνειδητή κατανάλωση. Προέτρεπε για μια αλλαγή των καταναλωτικών προτύπων που θα μπορούσε να συνοδευτεί και με μια αλλαγή των παραγωγικών προτύπων και να οδηγήσει σε αλλαγές στις οικονομικές δομές, σε κατευθύνσεις πιο ήπιες και πιο προσαρμοσμένες στις κοινωνικές και τις περιβαλλοντικές ανάγκες.
Η εθελοντική απλότητα είναι ένας τρόπος ζωής, κατά τον οποίο τα άτομα συνειδητά επιλέγουν να μειώσουν τα επίπεδα κατανάλωσής τους. Ο Επίκουρος υποστήριζε ότι τα προβλήματα που προκύπτουν από το να διατηρεί κανείς έναν πολυδάπανο τρόπο ζωής ξεπερνούν τις απολαύσεις που αυτός προσφέρει. Συνεπώς, έφτανε στο συμπέρασμα ότι αυτά που είναι απαραίτητα για την ευτυχία, τη σωματική άνεση και τη ζωή την ίδια θα έπρεπε να διατηρούνται σε επίπεδα ελάχιστης δαπάνης. Ένας πιο πρόσφατος συγγραφέας, ο Henry David Thoreau έγραψε το κλασικό πλέον βιβλίο Walden (1854), όπου περιγράφει και υποστηρίζει έναν τρόπο διαβίωσης με απλότητα και ελάχιστες επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ένας τέτοιος τρόπος ζωής περιλαμβάνει και διαφορετικές προσεγγίσεις εννοιών όπως η ποιότητα ζωής και η τεχνολογία. Ιδιαίτερα για την τελευταία, γίνεται σήμερα χρήση του όρου «κατάλληλη τεχνολογία» ή «εναλλακτική τεχνολογία», που περιλαμβάνει εφαρμογές που εξασφαλίζουν ενέργεια από τον ήλιο ή τον άνεμο, τρόφιμα από βιολογικές καλλιέργειες, βιοκλιματική αρχιτεκτονική, ενημέρωση από το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο αντί της τηλεόρασης, κ.ο.κ.

Ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες από το εξωτερικό, αλλά και την Ελλάδα που προτείνουμε για περισσότερο προβληματισμό αποτελούν:
Το περιοδικό Ethical Consumer - http://www.ethicalconsumer.org/
Το ελληνικό παράρτημα της Fair Trade - http://www.fairtrade.gr/
Ανταλλαγές βιβλίων (bookcrossing): http://www.bookcrossing.com/ και το σχετικό ελληνικό φόρουμ: http://www.bookcrossing.com/forum/28, αλλά και http://greekbookcrossing.pbworks.com/
Η διεθνής ημέρα κριτικής στην κατανάλωση (Buy Nothing Day) που συντονίζεται από την οργάνωση Adbusters: https://www.adbusters.org/campaigns/bnd
Διεθνής εβδομάδα επιβράδυνσης (International Downshifting Week): http://www.downshiftingweek.com/ και Slow Movement: http://www.slowmovement.com/downshifting.php
Τα αντικαταναλωτικά Χριστούγεννα (Buy Nothing Christmas) που προωθούνται από μια καναδική θρησκευτική οργάνωση Μεννονιτών: http://www.buynothingchristmas.org/
Το δίκτυο της «ελευθεροκύκλωσης» Freecycle Network: http://www.freecycle.org/

Καλές και λιτές γιορτές!

Οι Οικολόγοι- Πράσινοι δύο μήνες μετά τις εκλογές

Του Ιωάννη Π. Παπαπανάγου

Μια σειρά αλλεπάλληλων «αιφνιδιασμών» ακολούθησαν το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, το οποίο δεν επιβεβαίωσε την προσδοκία αρκετών μελών των Ο-Π και όπως αυτή δημιουργήθηκε από τιςευρωεκλογές.
Η εντυπωσιακή εκλογική εμφάνιση, δηλαδή η εκλογή ευρωβουλευτή, μάλιστα του Μιχάλη Τρεμόπουλου, συγκεκριμένου και ιδιαίτερα γνωστού για την μακρά και συνεπή του δράση, σε όλο το φάσμα της πολιτικής οικολογίας, γέννησε πολλές προσδοκίες. Τούτο διότι, όπως θα εξηγήσω παρακάτω, δεν αναγνώσθηκε σωστά, ούτε η πολιτική συγκυρία, αλλά ούτε και η απήχηση του πολιτικού-ιδεολογικού λόγου των Ο-Π.
Μου δημιουργείται η υπόνοια ότι κάποιοι εξέλαβαν τοις μετρητοίς την επιτυχία αυτή και θεώρησαν ότι ο ριζοσπαστικός πολιτικός και ιδεολογικός λόγος του Μιχάλη Τρεμόπουλου κυρίως και των Ο-Π, είχε ευθεία αντιστοίχηση με την διάθεση των ψηφοφόρων, ως εάν να δημιουργήθηκε αιφνίδια ένα κύμα αριστερής οικολογικής τοποθέτησης και ως εκ τούτου ήταν λογικό αυτό να εκφραστεί στις βουλευτικές εκλογές.
Όμως όταν το ζητούμενο των εκλογών είναι η πολιτική εξουσία και η συμμετοχή σε αυτήν, κάτι που δεν χαρακτηρίζει τις ευρωεκλογές, οι πολίτες κινούνται κυρίως «πολιτικά» και όχι «ιδεολογικά». Ο αιφνιδιασμός λοιπόν της μη επιτυχίας υπέρβασης του ορίου 3% ωστόσο δείχνει να μην κινητοποιεί τουλάχιστον τα μέλη και τα στελέχη των Ο-Π.
Φαίνεται ότι τα προνόμια που προσέφερε στο κόμμα ο νόμος ως συνέπειες της εκλογής ευρωβουλευτή, τείνουν να υποκαταστήσουν τον κινηματικό χαρακτήρα του και να διαφοροποιήσουν τον χαρακτήρα της πολιτικής του δράσης: Παύει να είναι αυθόρμητος, οικολογικός, αλληλέγγυος αλλά μετατρέπεται σε λόγο δια των εκπροσώπων, θέλω να πω ότι οι Ο-Π δείχνουν να βολεύονται στην πολιτική δράση, αυτή των ανακοινώσεων της κεντρικής πολιτικής εκπροσώπησηςκαι να παίρνουν αποστάσεις από την παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες.
Δείχνει επιπλέον να συμβαίνει και το αντίστροφο: Η κεντρική πολιτική εκπροσώπηση να συμπεριφέρεται με μια αυτάρκεια (και αυταρέσκεια) ως προς τις απαιτήσεις της συνεχούς πολιτικής παρουσίας και να μην υποστηρίζει την αυτονομία της έκφρασης των επί μέρους πολιτικών κινήσεων. Ακόμη χειρότερα, φαίνεται να μην είναι σε θέση να διαχειριστεί ένα ολοφάνερο πολιτικό κέρδος από τις εκλογικές αναμετρήσεις το οποίο σε κάθε περίπτωση κεφαλαιοποιούσε την ως τότε δράση της πολιτικής οικολογίας και των στελεχών της:
Δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε μία οργανωτική επέκταση με την δημιουργία πολιτικών κινήσεων σε πιο εκτεταμένο γεωγραφικό πεδίο, ή πεδίο άλλων κοινωνικών αναφορών (χώροι εργασίας, πολιτισμού, εκπαίδευσης κλπ). Φέρεται, μερικές φορές να δρα σαν ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που επιχειρεί ,ματαίως βέβαια, να υποκαταστήσει την πρωτόβουλη πολιτική δράση των πολιτών. Γεννιέται μερικές φορές η απορία μήπως οι Ο-Π αργά αλλά σταθερά παρασύρονται στον εύκολο δρόμο της ίδρυσης μιας κομματικής γραφειοκρατίας που σκέφτεται, εκπροσωπεί αυθεντικά και δρα στο όνομα των «μαζών»…
Θα άξιζε τον κόπο να επιχειρήσουμε εδώ να προσεγγίσουμε και τις προσδοκίες των πολιτών ως προς τι εκείνοι θεωρούν αυθεντικό πολιτικό μήνυμα των Ο-Π.
Είναι μάλλον προφανές ότι ένας μεγάλος αριθμός πολιτών (ο μεγαλύτερος) που ψηφίζει Ο-Π δεν προσελκύεται από το αίτημα που ορθά προβάλλει το κόμμα, αυτό δηλαδή που θα μπορούσε να αποδοθεί από τον όρο «αλληλεγγύη», άλλωστε υπάρχουν άλλα κόμματα με ιστορική προσφορά στον τομέα αυτό και μάλιστα πολύχρονη.
Προσελκύεται από την ανάδειξη σε παγκόσμιο επίπεδο και ως κυρίαρχης μερικές φορές, της κρίσης του περιβάλλοντος. Ενστικτωδώς οι πολίτες θεώρησαν τους Ο-Π ως αυθεντικούς εκφραστές αυτής της τάσης (και όχι άλλους που εμφανίζονται και ως τέτοιοι, εννοώ των ΣΥΡΙΖΑ).
Αυτή είναι η μεγάλη πολιτική ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.
Πρέπει με άλλα λόγια να ενισχυθεί η πολιτική παρέμβαση των Ο-Π προς την κατεύθυνση της προνομιακής τους πολιτικής αναφοράς και πάνω σε αυτήν κυρίως, να επιχειρήσουν να οργανώσουν τον ευρύτερο πολιτικό και ιδεολογικό τους λόγο, και να σταθεροποιήσουν τους δεσμούς τους με την κοινωνία, που φυσικά δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι, ώστε να διευρύνουν και τα όρια της πολιτικής οικολογίας πέραν μιας ευαίσθητης περιβαλλοντικής θέσης.
Για να γίνω σαφέστερος, δεν είναι υποχρεωμένοι οι πολίτες να κατανοήσουν τον χαρακτήρα της ριζοσπαστικής πολιτικής οικολογίας που διαπερνά το λόγο των Ο-Π, είναι υποχρεωμένοι εκείνοι όμως να τον καταστήσουν προσιτό.
Αυτό μεταξύ των άλλων σημαίνει διεύρυνση της πολιτικής οργάνωσης, και επιστροφή σε «ακτιβιστικές» πολιτικές με άμεσο και αναγνωρίσιμο τρόπο, με σεβασμό στην αυτονομία των κινήσεων και των πολιτών

Φτάνει πια με τους Μακεδονομάχους!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:
Νίκος Ταχιάος, μέλος Κ.Ε. ΝΔ,
πρώην αν. ΓΓ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας, ΥΜΑΘ


Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είχατε την ευθύνη για τις οικονομικές σχέσεις με τις βαλκανικές χώρες. Η γενική σας εντύπωση είναι ότι έχουν αναπτυχθεί όσο θα μπορούσαν;
Δεν είναι εύκολη η απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Κατ’ αρχήν, πρέπει να γίνει σαφές ότι, στην αρχή, αρκετοί είδαν στις γειτονικές μας χώρες ένα Eldorado. Αυτοί, οι πρώτοι δεν ήταν πάντα οι καλύτεροι πρεσβευτές της ελληνικής επιχειρηματικότητας, αφού ήταν και οι πιο ριψοκίνδυνοι. Το γεγονός αυτό θόλωσε κάπως την εικόνα της χώρας μας. Στην πορεία, τα πράγματα βελτιώθηκαν πολύ, ειδικά με τις τραπεζικές επενδύσεις και με την έξοδο ισχυρών ελληνικών brand-names. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν, ειδικότερα στα Δυτικά Βαλκάνια. Πιστεύω όμως, ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να αναζητήσουν ευκαιρίες και στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και στην Κεντρική Ασία. Βεβαίως, κάτω από το φάσμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, όλα αυτά είναι είτε διαπιστώσεις, είτε ευχολόγια. Η πραγματικότητα δείχνει μάλλον εσωστρέφεια.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ελλάδα απέκτησε πολλά ανοιχτά μέτωπα στην εξωτερική πολιτική, ορισμένα από τα οποία διατηρούνται ακόμη. Πόσο επηρεάζουν αυτά;
Πολύ! Από το ΄92 και μετά, η ελληνική πολιτική σκηνή σκοπιανοποιήθηκε πλήρως. Επικράτησαν εξωπραγματικές και υπερβολικές φοβίες, που ακόμη και σήμερα σημαδεύουν την πορεία του τόπου. Για παράδειγμα, ο πόλεμος των ταυτοτήτων ήταν ένα παράγωγο αυτού του κλίματος. Οι μακεδονομάχοι του 21ου αιώνα είναι ένα άλλο. Η συνηγορία στην πολιτική Μιλόσεβιτς ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα του παραλογισμού που επιβλήθηκε. Υπήρξαν πολιτικοί που φάνηκαν να συζητούν τη διχοτόμηση της ΠΓΔΜ ή τη δημιουργία ομοσπονδίας Ελλάδος, Σερβίας και ΠΓΔΜ. Σήμερα, δεν μιλάμε καν για τα απόνερα αυτού του τσουνάμι, είμαστε ακόμη πάνω στο κύμα. Δεν βλέπω ακόμη προσγείωση στην πραγματικότητα.

Οι απόψεις που εισηγήθηκαν περισσότερη προσέγγιση με τις γειτονικές χώρες, χαρακτηρίστηκαν μέχρι και προδοτικές. Ποιοι κέρδισαν από αυτό;
Εάν όντως συνέβη κάτι τέτοιο, έχασε σίγουρα η Ελλάς. Όχι τόσο γιατί δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες, αφού οι εξωστρεφείς πολιτικοί και επιχειρηματίες τόλμησαν, όσο επειδή το να υπάρχει μία αδιόρατη διαχωριστική γραμμή μεταξύ πατριωτών και προδοτών μεταξύ των ελλήνων πολιτών είναι ντροπή για μία ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα. Και δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί που συντηρούν αυτό το διαχωρισμό, ως μία οριζόντια διάκριση στα δύο μεγάλα –κυρίως- κόμματα.

Στα σύνορα μας υπάρχουν πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα. Επηρεάζει το πολιτικό τοπίο την ουσιαστική αντιμετώπιση τους;
Βεβαίως, χωρίς όμως να είναι το καθοριστικό. Το πιο χαρακτηριστικό δείγμα είναι η διαχείριση των υδάτων του Αξιού. Η συζήτηση για το θέμα αυτό δεν έχει προχωρήσει, καθώς η πλευρά της ΠΓΔΜ βλέπει με καχυποψία ως συνομιλητή της την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Κατά τη γνώμη μου, η διαχείριση των διασυνοριακών υδάτων είναι το μεγάλο πολυμερές πρόβλημα της Βορείου Ελλάδος. Κάθε γειτονική χώρα έχει τις δικές της προτεραιότητες και τους δικούς της σχεδιασμούς. Ακόμη και η Βουλγαρία, ενώ είναι μέλος της Ε.Ε., είναι ιδιαίτερα δύσκαμπτη στο θέμα του Νέστου. Το κακό είναι ότι και η Ελλάς δεν έχει επιδείξει την καλύτερη διαγωγή, αφού δεν έχει ακόμη εκπονήσει διαχειριστικές μελέτες για τις δικές της λεκάνες απορροής, ώστε να διαπραγματεύεται από θέση αξιοπιστίας ή να μπορεί να εκμεταλλευθεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως πρέπει να κάνει για τα νερά του Έβρου με την Τουρκία.

Τι μπορεί να γίνει για να ενισχυθεί η συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών στα Βαλκάνια;
Το σημαντικότερο είναι να αναπτυχθεί η κινητικότητα μεταξύ των χωρών των Βαλκανίων. Ήδη, με την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ε.Ε. έγινε ένα πρώτο βήμα. Η κατάργηση της βίζας για κάποιες από τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, που έρχεται αυτές τις ημέρες, είναι ένα άλλο σημαντικό βήμα. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται η τοπική αυτοδιοίκηση και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες, ώστε να αμβλύνουν μία από τις βάσεις του βαλκανικού εθνικισμού, που είναι η ανάγκη να υπάρχει πάντα η απειλή του «άλλου». Δεν είναι εύκολο, πρέπει όμως να γίνει. Στην ιδεολογική βάση αυτού του στόχου πρέπει να είναι η υποχρέωση όλων μας να κτίσουμε ένα κοινό μέλλον και η Ελλάς, ως μέλος της Ε.Ε., μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό.

Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις εμφανίζεται μία διάθεση για αλλαγή στο δήμο Θεσσαλονίκης. Πως το ερμηνεύετε και τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνει η παράταξη που διοικεί εδώ και 24 χρόνια;
Το βρίσκω αναμενόμενο. Τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξεως. Ο πολιτικός χώρος από το οποίον προέρχονται τα στελέχη της δημοτικής ομάδας που διοικεί σήμερα το Δήμο πρέπει να επιδιώξει να ευθυγραμμισθεί με το πνεύμα της κοινής γνώμης σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα. Η άποψη μου είναι ότι αυτό και μόνο δεν αρκεί. Χρειάζονται μεγαλύτερες ανατροπές. Κυρίως, η απομάκρυνση από το κλίμα που περιγράφω σε προηγούμενη ερώτησή σας. Φτάνει πια με τους μακεδονομάχους. Χρειαζόμαστε μία ατζέντα για τη Θεσσαλονίκη του 2020.

Γράψατε ότι είστε στο facebook για να προωθήσετε το όραμα για μία Μεγάλη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η σημερινή ΝΔ για παράδειγμα δεν είναι μεγάλη; Συμμάχους μπορεί να έχει;
Εξαρτάται τι εννοείτε με τον όρο «σημερινή». Η Νέα Δημοκρατία της 4ης Οκτωβρίου, αυτή που άφησε πίσω του ο Καραμανλής, σίγουρα, είναι η μικρότερη Νέα Δημοκρατία, που είδαμε ποτέ. Η Νέα Δημοκρατία της μετά την 29η Νοεμβρίου εποχής είναι ακόμη ένα ερωτηματικό. Οπότε δικαιούμαι να μην απαντήσω ευθέως. Όσο για τους συμμάχους, το εάν αυτοί υπάρχουν θα κριθεί στο κοινωνικό πεδίο και όχι στη σύμπραξη ή μη με τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς, που κι αυτοί χρειάζονται αλλαγή.

Κοπεγχάγη: Η ώρα των αποφάσεων και όχι των λόγων

Του Ν. Χρυσόγελου,
μέλους της Γραμματείας, εκπροσώπου των Οικολόγων Πράσινων

H Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη δεν είναι μια οποιαδήποτε συνδιάσκεψη. Ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν βρίσκονταν μπροστά σε τόσο κρίσιμες στιγμές και επιλογές που θα καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας για τους επόμενους αιώνες. Ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε για να αποτρέψουμε το κλιματικό χάος και ξέρουμε πως μπορούμε να το κάνουμε και πότε πρέπει να το κάνουμε. Ζητούμενο είναι η πολιτική βούληση για τις αναγκαίες αλλαγές, που σίγουρα δεν είναι απλές. Απαιτείται μια σταδιακή αλλά βαθιά αλλαγή στο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας μέχρι το 2050 ώστε να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων που ευθύνονται για την αλλαγή του κλίματος κατά 85-90%. Κάτι τέτοιο οδηγεί και σε βαθιές αλλαγές στην οικονομία και το μοντέλο ανάπτυξης.
Οι επιστήμονες, οι Πράσινοι, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, η κοινωνία των πολιτών έχουν ξεκαθαρίσει ότι στην Κοπεγχάγη δεν πρέπει να προκύψει τίποτα λιγότερο από μια νομικά δεσμευτική συμφωνία με στόχους, χρονοδιαγράμματα, μηχανισμούς ελέγχου της εφαρμογής της και με οικονομικά μέσα για ενίσχυση των αναπτυσσόμενων χωρών.
Σχετικά με τα κρίσιμα θέματα που θα καθορίσουν την επιτυχία ή αποτυχία της «Κοπεγχάγης» το βασικότερο είναι το αν θα υπάρξει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία ή απλώς μια πολιτική διακήρυξη προθέσεων αλλά όχι δεσμεύσεων. Θα υπάρξουν μηχανισμοί εφαρμογής των αποφάσεων ή όλα θα μείνουν σε επίπεδο διακηρύξεων και προθέσεων; Ένα άλλο κρίσιμο θέμα είναι οι στόχοι που θα υιοθετηθούν. Για να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας σε επίπεδα κάτω από 2°C χρειάζεται να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 35-40% μέχρι το 2020 και κατά 85-90% μέχρι το 2050. Υψηλοί στόχοι που όμως δεν θα αποτρέψουν την κλιματική αλλαγή, θα την περιορίζουν απλώς σε πιο «ελεγχόμενα» επίπεδα. Οτιδήποτε άλλο ως στόχος, πχ μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 10%, οδηγεί σε κλιματικό χάος (αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 3-6 °C).
Κρίσιμο θέμα, επίσης, είναι η στροφή της οικονομίας σε πράσινη κατεύθυνση στις βιομηχανικές χώρες αλλά και η χρηματοδότηση των αναγκαίων τεχνολογικών αλλαγών στις αναπτυσσόμενες χώρες. Έχει εκτιμηθεί ότι το κόστος αλλαγές αυτές φτάνει το 1-5% του Παγκόσμιου Ακαθάριστους Προϊόντος. Θα απαιτηθούν, επίσης, σε ετήσια βάση 100-120 δισεκατομμύρια ευρώ για βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, ποσό που θα πρέπει να προέλθει από τις αναπτυγμένες χώρες. Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα ποσά αυτά θα πρέπει να είναι επιπλέον των ποσών που πρέπει να διατεθούν μέσω της αναπτυξιακής βοήθειας για την επίτευξη άλλων στόχων (Στόχοι Χιλιετίας για μείωση φτώχειας, εξασφάλιση πρόσβασης σε καθαρό νερό κα). Θα υπάρξουν δεσμεύσεις για αυτούς τους πόρους, θα προέρχονται από δημόσιες πηγές (και άρα θα προστεθούν σε τυχόν ιδιωτικούς πόρους, όπως προτείνουν οι Πράσινοι), θα καταλήξουν πράγματι σε δράσεις για το κλίμα (ή θα χαθούν λόγω της διαφθοράς που κυριαρχεί στις χώρες που χρειάζονται αυτούς του πόρους);
Στην Κοπεγχάγη δεν θα βρίσκονται μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών και οι Πράσινοι, ώστε να πιεστούν οι κυβερνήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όλες οι νεότερες επιστημονικές εκθέσεις καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το κλίμα αλλάζει πολύ πιο γρήγορα από όσο είχε υπολογίσει η τελευταία έκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή. Οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν έχουμε περιθώριο για άλλες αναβολές.
Η χώρα μας ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων της συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη πρέπει να αποκτήσει ένα συγκεκριμένο και δεσμευτικό «Εθνικό Σχέδιο Προστασίας του Κλίματος και Προσαρμογής στις Νέες Κλιματικές Συνθήκες» με ορίζοντα το διάστημα 2010-2050 και με ενδιαμέσους στόχους, αξιολόγηση, βελτίωση. Η ελληνική κυβέρνηση στα λόγια φαίνεται να υιοθετεί κάποιους σχετικά πιο φιλόδοξους στόχους σε σχέση με αυτούς που ίσχυαν για τη χώρα μας λόγω των ευρωπαϊκών δεσμεύσεων μας. Από λόγια όμως σε αυτή τη χώρα άλλο τίποτα. Δυστυχώς στην πράξη, δεν υπάρχουν οι απαραίτητες δεσμεύσεις ότι όλα αυτά που αναγγέλλονται θα υλοποιηθούν. Σε οικονομικό επίπεδο, για παράδειγμα, δεν έχουν υπάρχουν έστω ενδείξεις ότι μπορούν να στηριχθούν έργα που θα οδηγήσουν σε φιλόδοξες παρεμβάσεις για εξοικονόμηση ενέργειας σε τουλάχιστον 2.000.000 κτίρια. Στις μεταφορές δεν έχει υπάρξει αλλαγή σχεδίων ώστε να μειωθεί η αυτοκίνηση και να βελτιωθεί δραστικά το σύστημα των δημόσιων συγκοινωνιών και του σιδηροδρόμου. Στα θέματα της παραγωγής ενέργειας είναι θετικές οι εξαγγελίες για τις ΑΠΕ αλλά δεν είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει με τις λιγνιτικές μονάδες. Θα αντικατασταθούν σταδιακά με ΑΠΕ, όπως δήλωσε στη σχετική ερώτησή μου στο debate ο πρωθυπουργός, ή θα προκηρυχθούν οι νέες λιγνιτικές μονάδες, όπως πιέζουν πολλοί την κυβέρνηση;
Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε μια ειρηνική επανάσταση για το κλίμα και την ενέργεια που θα στηριχθεί σε βαθιές αλλαγές της οικονομίας, της ενεργειακής πολιτικής αλλά που θα συμβάλλει στη δημιουργία 100-150.000 νέων πράσινων θέσεων εργασίας, τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των πολιτών και στην αντιμετώπιση τόσο της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας όσο και των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.