Απαντήσεις στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, όχι με κοντόφθαλμη και εσωστρεφή λογική, αλλά με συνολικό περιεχόμενο και προοπτική αποτελεσματικότητας, επιχείρησαν να δώσουν τα στελέχη των Οικολόγων Πράσινων, σε debate που διοργανώθηκε με αυτό το σκοπό.
Η πολιτική του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου, της Τρόικας και της Κυβέρνησης αποδεικνύεται λανθασμένη είτε ως συνταγή, είτε ως τελικό αποτέλεσμα. Δημιουργεί αδιέξοδα για τους πολίτες, δεν αντιμετωπίζει με ένα μίνιμουμ προοπτικής το πρόβλημα και έχει ήδη επιφέρει κοινωνική εξάντληση.
Η Ελλάδα είναι μέρος ενός ευρωπαϊκού και παγκόσμιου συνόλου και η κρίση δεν είναι μόνο εγχώρια, όπως και οι επιπτώσεις της. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και οι δήθεν καινοτόμες συνταγές αποδεικνύονται μερικώς εφαρμόσιμες ή ουσιαστικά ανεφάρμοστες. Η κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου, οι ταξικοί διαχωρισμοί (με νέες τάξεις, όπως αυτές των κορόιδων, των ηλιθίων κτλ.) και οι μονοδιάστατες επιβαρύνσεις οδηγούν σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής και καθιστούν αποκρουστική ακόμη και την ευρωπαϊκή ιδέα.
Μπροστά στον κίνδυνο της απομόνωσης και της οριστικής διάλυσης του κοινωνικού ιστού, με απρόβλεπτα αποτελέσματα, ο ευρωβουλευτής, Μιχάλης Τρεμόπουλος, έθεσε ένα συνολικό πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης, χωρίς παρωπίδες και σε ρεαλιστική βάση.
Τα κύρια σημεία είναι:
- Η κρίση στην ευρωζώνη είναι συστημική, παγκόσμια και πανευρωπαϊκή.
- Από όλες τις πλευρές και τους διεθνείς οργανισμούς τονίζεται ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν.
- Η ιδέα ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση και μπορεί να απομονωθεί χωρίς επιπτώσεις στο σύνολο της Ευρώπης είναι μυωπική και θα επιδεινώσει το πρόβλημα. Οι λύσεις ή θα είναι πανευρωπαϊκές ή δεν θα υπάρξουν.
- Δεν πιστεύουμε πως οι κυρώσεις θα λύσουν το πρόβλημα, απλά θα επιδεινώσουν την κατάσταση των χωρών που βρίσκονται σε ύφεση.
- Το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας πολλαπλασιάζεται και γίνεται δυσεπίλυτο, επειδή κυριαρχούν πολιτικές που επιβάλλουν σκληρότερους όρους ανταγωνισμού από ό,τι είναι πραγματικά απαραίτητο.
- Σε μια Ευρώπη που θα ανοικοδομούσε ριζικά τον εαυτό της στις κατευθύνσεις του Green New Deal, θα ήταν πολύ ευκολότερο για τις λιγότερο ανταγωνιστικές οικονομίες να διορθώσουν τις αδυναμίες τους, να καλύψουν το έλλειμμα ανταγωνιστικότητάς τους με λογικές θυσίες και να μπουν σε βιώσιμη τροχιά.
- Οι οικονομίες που τους δίνεται η ευκαιρία να σταθούν στα πόδια τους και να λειτουργήσουν αποδοτικά, θα χρειαστούν τελικά και μικρότερη δανειακή στήριξη. Η αλληλεγγύη, λοιπόν, συμφέρει και τις ισχυρότερες χώρες.
- Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε σε όλα τα επίπεδα, και τη συνολικότερο στόχο μιας ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης με δημοκρατία, σε πλαίσιο που να δίνει διεξόδους για κοινωνική ευημερία και βιωσιμότητα.
- Μέρος του προβλήματος αποτελεί και ο σημερινός περιορισμένος προϋπολογισμός της Ε.Ε. με την ανεπαρκή Πολιτική Συνοχής που τον συνοδεύει. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό προϋπολογισμό που να χρηματοδοτείται και από πανευρωπαϊκούς φόρους.
- Ναι χρειάζεται αλλαγή του ρόλου (της εντολής) της ΕΚΤ.
- Ναι στα ευρωομόλογα, που είναι μια πράσινη πρόταση ήδη από το χειμώνα του 2009-2010 και για GND και για χρηματοδότηση ελλειμμάτων/χρέους.
- Θέλει ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση είτε με άμεση εκλογή είτε με εκλογή από το ευρωκοινοβούλιο.
- Η προσπάθεια να συνδεθεί το ευρώ με διαρκείς περικοπές στο κοινωνικό κράτος και διαρκείς πιέσεις σε μισθούς και συντάξεις, μακροπρόθεσμα απειλεί να διαβρώσει όχι μόνο την κοινωνική συνοχή αλλά και την Ευρωπαϊκή Ιδέα.
- Το κούρεμα του χρέους που συζητιέται αυτή τη στιγμή είναι πάνω από 50%. Θα πρέπει μακροχρόνια να μπορεί να αποπληρωθεί χωρίς να έχει επιπτώσεις στην πορεία ανάπτυξης. Ίσως πολύ σημαντικότερο είναι να έχεις ένα μέτριο κούρεμα με ένα moratorium πληρωμών για μια τουλάχιστον 5ετία (ίσως και δεκαετία), ώστε να υπάρξουν κεφάλαια και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα για επενδύσεις και τελικά ανάκαμψη. Το 50% είναι το ελάχιστο αποδεκτό για να μην ξανακυλήσεις αμέσως σε υπερχρέωση κάνοντας και σοβαρές δημοσιονομικές προσπάθειες.
- Το κούρεμα του χρέους δεν θα πρέπει να γίνει αφορμή για νέο αγριότερο γύρο, τιμωρητικού χαρακτήρα, μέτρων κατά των πιο κοινωνικά αδύναμων και κατά της μισθωτής εργασίας για παραδειγματισμό άλλων υπερχρεωμένων χωρών. Το αντίθετο πρέπει να γίνει εφαλτήριο για μια νέα αρχή με χαλάρωση της λιτότητας και μια νέα δίκαιη οικονομική πολιτική.
- Ένας μέτριος πληθωρισμός της τάξης 5-6% μπορεί να είναι υπό έλεγχο και ταυτόχρονα να οδηγεί σε σύγκλιση της ανταγωνιστικότητας αν εμφανίζεται στις πλεονασματικές χώρες. Αυτό σε συνδυασμό με πολιτικές αύξησης της ενεργού ζήτησης στις χώρες αυτές.
- Μια στρατηγική θα πρέπει να περιλαμβάνει τώρα και θέματα που πριν ήταν απαγορευμένα:
1. Αναθεώρηση των συνθηκών και αλλαγή του ρόλου και της αποστολής της ΕΚΤ (πλην της σταθερότητας του νομίσματος και αντιμετώπιση ανεργίας και ανάπτυξη, όπως δηλαδή κάνει η αμερικάνικη FED)
2. Διαγραφή χρεών, του ελληνικού αλλά και των άλλων χωρών σε μικρότερο βαθμό.
3. Εγκατάλειψη της πολιτικής λιτότητας πανευρωπαϊκά.
4. Κεφάλαια για πράσινες επενδύσεις σε μαζική κλίμακα σε όλη την Ευρώπη.
5. Ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση με παράλληλη δημοκρατική νομιμοποίηση των οργάνων (πανευρωπαϊκές εκλογές, ευρωπαϊκό κοινοβούλιο) και σταδιακή εγκατάλειψη του διακυβερνητικού μοντέλου υπέρ ενός δημοκρατικού φεντεραλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου