Έπρεπε να το υποπτευθούμε πιο νωρίς. Τι δουλειά έχει κατασκευαστική εταιρεία με τη διαμόρφωση χώρων πράσινου; Γι’ αυτές το χρήμα ρέει ευθέως ανάλογα με τη ροή και την ποσότητα μπετόν και τσιμέντου που πέφτει. Ο λόγος για την περιβόητη ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της πόλης μας, το οποίο εδώ και τρία χρόνια γίνεται κεκλεισμένων των θυρών, αποκλεισμένο με τείχη λαμαρινών από τα βλέμματα των άμεσα ενδιαφερόμενων, των πολιτών αυτής της πόλης που στο κάτω κάτω αυτοί θα κάνουν χρήση του και δεν ρωτήθηκαν καθόλου, όπως και δεν ρωτήθηκαν για το τερατούργημα της υποθαλάσσιας, το οποίο προς το παρόν είναι ευτυχώς μπλοκαρισμένο.
Σιγά σιγά κάποιες λαμαρίνες άρχισαν να φεύγουν και διαπιστώνουμε με φρίκη ότι η ανάπλαση είναι μια ριζική μετατροπή των εκτεταμένων χώρων πράσινου σε αχανή έκταση από μπετόν και σίδερο, με περιορισμό της φυτικής κάλυψης σε μερικά παρτέρια αναλώσιμης βλάστησης και δενδρυλλίων με αμφίβολο μέλλον.
Δεν είναι μόνο θέμα ακαλαισθησίας και κονσερβοποίησης της βόλτας μας, μιας και δεν θα υπάρχει ο αχανής ελεύθερος χώρος για ελεύθερη διαμόρφωση της αναψυχής μας (άραγμα στα γρασίδια, φεστιβάλ, γυμναστική, κλπ) αλλά θεματικοί χώροι, δεν είναι το θέμα ότι το πολύ τσιμέντο και τα πολλά τοιχία και σιδεριές παρεμποδίζουν αυτή την ελεύθερη χρήση, δεν είναι το θέμα ότι καλοκαιρινές μέρες θα είναι αδύνατον να κυκλοφορήσει κάποιος εκεί, ακόμα και απογευματινές ώρες, γιατί το τσιμέντο θα εκπέμπει θερμοκρασίες Σαχάρας.
Προπαντός είναι η αλλαγή του μικροκλίματος της πόλης προς το χειρότερο και πιο αφόρητο τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί περιορίζεται δραματικά το υγιές και εκτεταμένο πράσινο στο παραλιακό μέτωπο και θα δημιουργούνται από την ψηλή θερμοκρασία θερμά ανοδικά ρεύματα που θα αποκόβουν ακόμα πιο πολύ την ανανέωση του αέρα από τη θαλάσσια αύρα. Αυτό ήδη γινόταν σε κάποιο βαθμό στην παραλία λόγω της ύπαρξης της λεωφόρου Μ. Αλεξάνδρου και του «θερμικού τείχους» της ασφάλτου και των καυσαερίων. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και από την μεριά του δάσους του Σέιχ Σου, οι αέριες μάζες του οποίου παρεμποδίζονται να εξυγιάνουν τον αέρα της πόλης από παρόμοια θερμά ανοδικά ρεύματα από άσφαλτο και καυσαέρια που δημιουργούν και εκεί θερμικό τείχος. Το αποτέλεσμα είναι να εγκλωβίζονται ακόμα πιο πολύ τα καυσαέρια και τα στερεά σωματίδια στον αέρα της πόλης, επιδεινώνοντας ακόμη πιο πολύ την ήδη βεβαρημένη κατάσταση.
Σε μια εποχή που είναι έντονη η τάση σε πανευρωπαϊκή κλίμακα να πρασινίσουν μέχρι και οι ταράτσες για να αποσοβηθούν οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στα αστικά κέντρα, στην πόλη μας κυριαρχεί ο παραλογισμός: σε κάθε ανάπλαση ελαττώνεται το υγιές πράσινο. Προσέξτε την κατάληξη κάθε πάρκου ή ελεύθερου χώρου που «αναπλάστηκε», προσέξτε ότι οι αιωνόβιοι θαμνοφράχτες των παλιών πάρκων αντικαθίστανται με τσιμεντένια πεζούλια και τα γρασίδια περιορίζονται σε παρτέρια), κόβονται ή τσεκουρώνονται αιωνόβια δέντρα και στη θέση τους φυτεύονται αναλώσιμα φυτά ή δενδρύλλια, που είναι αμφίβολο αν θα αντέξουν τις αφόρητες ατμοσφαιρικές συνθήκες της πόλης. Τους ελεύθερους χώρους, διατηρητέους ή μη τους εποφθαλμιούν συνεχώς εργολάβοι για οικοπεδοποίηση και με οριστική έτσι αποκοπή των αστικών περιοχών της ατμοσφαιρικής επικοινωνίας με το γύρω φυσικό χώρο της θάλασσας και του βουνού.
Το χειρότερο είναι ότι παρόμοια ανάπλαση περιμένει και το υπόλοιπο μέρος της νέας παραλίας μέχρι τον Λευκό Πύργο, όπου ήδη έχει φανεί από πέρσι το ακαλαίσθητο των υπεύθυνων της διοίκησης του Δήμου και των κατασκευαστικών εταιρειών που έχουν προσβάλλει βάναυσα το χώρο του συμβόλου της πόλης μας με «αντιαρματικά έργα», WC σε χώρο πράσινου και επικίνδυνα και ακαλαίσθητα πεζούλια που δεν δένουν καθόλου αισθητικά με το μνημείο.
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου