Εκ των υστέρων

Του Γιάννη Ιωαννίδη

-Ένας επιχειρηματίας  επωφελούμενος από την κατακόρυφη πτώση των ακριβών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, αγόρασε μια Porsche Cayenne στο ¼ της αξίας της. Κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης χαμογελαστός και χαρούμενος για το νέο του απόκτημα.

Ένας άλλος επιχειρηματίας ιδιοκτήτης Porsche Cayenne αγορασμένης στην παλαιά υψηλή τιμή της, χωρίς να αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα, έχοντας απλά συναίσθηση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι  Έλληνες, την πάρκαρε στο σπίτι του και κυκλοφορεί με ένα πολύ μικρότερου κυβισμού και αξίας αυτοκίνητο.

Ρωτάω: Ποιό είναι το «υλικό» που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση ;

Η «αξιοποίηση» της ευκαιρίας ή το φιλότιμο και η αλληλεγγύη ;

-«Αφού στην Ελλάδα υπάρχουν παιδιά που ρωτάνε αν ο Αϊ Βασίλης φέρνει γάλα, είμαστε όλοι αποτυχημένοι», μου είπε ένας φίλος.

Κράτησα το «είμαστε». Αυτό θεώρησα το πιο σημαντικό. Όχι γιατί ο πόνος και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στις δύσκολες μέρες της κρίσης, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Αλλά γιατί η αίσθηση της συνευθύνης για την εξέλιξη της κοινωνίας είναι εργαλείο για να βγει η χώρα από το τέλμα και δημιουργηθεί μια καλύτερη Ελλάδα.

-Είδα την παράσταση Αμάν Αμήν του Σταύρου Ξαρχάκου που ανέβασε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Περιμένοντας να αρχίσει άκουσα τις καλοντυμένες κυρίες πίσω μου να συζητάνε για καταστήματα ρούχων με καταπληκτικές τιμές. Μία μάλιστα έλεγε ότι αγόρασε για την κοπέλα που τη βοηθά στο σπίτι ένα εξαιρετικό κομμάτι σε πολύ χαμηλή τιμή.

Λίγο μετά άρχισε η παράσταση που περιγράφει τη ζωή ανθρώπων που έζησαν στο περιθώριο και έκαναν το αμάν του πόνου και το αμήν της προσευχής τραγούδι.

Για να μας συντροφεύει σήμερα στις ενδυματολογικές μας αναζητήσεις…

-Να μείνω λίγο ακόμη στη, γνωστή βέβαια αφού πρωτοπαρουσιάστηκε το 1995, παράσταση του σπουδαίου Σταύρου Ξαρχάκου.

Τα τραγούδια της παράστασης είναι λίγο πολύ γνωστά. Όμως οι ενορχηστρώσεις είναι μαγικές, οι τραγουδιστές - ηθοποιοί εξαιρετικοί και οι μουσικοί, που θα μπορούσαν να σταθούν στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου, αντιμετωπίζουν τα τραγούδια αυτά ως μια μοναδική κληρονομιά, την οποία έχουν χρέος να αναδείξουν. Νομίζω ότι ένιωσα την περηφάνια τους ( πέρα για πέρα δικαιολογημένη) για το πολύ υψηλό αισθητικό αποτέλεσμα.

Πάντα τέτοια!

-Ακόμα ψάχνει και θα ψάχνει, ίσως για χρόνια, η ελληνική δικαιοσύνη την υπόθεση της «μαφίας» της Θεσσαλονίκης, όπως την αποκάλεσαν, με τις 15.000 σελίδες της δικογραφίας.

Το κύκλωμα τοκογλυφίας, εκβιασμών, ξεπλύματος μαύρου χρήματος, στο οποίο φέρονται αναμεμιγμένα, άτομα υπεράνω υποψίας, με τη δράση του, όπως περιγράφεται από την αστυνομία, άφησε άναυδη την κοινωνία της Θεσσαλονίκης.

Μεταξύ των κατηγορουμένων, γνωστός δημοσιογράφος της ΕΡΤ3, για τον οποίο δεκάδες συνάδελφοί του βεβαιώνουν ότι όποτε οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους άνθρωπος αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, φρόντιζε να βοηθήσει βρίσκοντας γιατρούς, νοσοκομεία και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους εργαζόμενοι στο κρατικό κανάλι γνωρίζω ότι έδωσαν χρήματα προκειμένου να συγκεντρωθεί το ποσό της εγγύησης και να μην προφυλακιστεί.

Ο ίδιος άνθρωπος κατηγορείται ότι συμμετείχε σε μια οργάνωση εγκληματιών, που δε δίσταζαν, προκειμένου να αποκομίσουν οικονομικό όφελος, να οδηγήσουν άλλους ανθρώπους ακόμη και στην αυτοκτονία.

Τι να πει κανείς…  Μακάρι να αποδεχθεί αθώος. Γιατί αν αποδειχτεί η ενοχή του, θα πρόκειται ή για πολύχρονο ρεσιτάλ υποκρισίας ή για απίστευτο δείγμα της αβύσσου της  ανθρώπινης ψυχής.

- Κυκλοφορούν και πάλι έπειτα από περίπου τρεις μήνες  οι εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη». Οι εκπρόσωποι του εκδότη και εργαζόμενοι κατέληξαν σε συμφωνία η οποία προβλέπει μειώσεις μισθών μεσοσταθμικά 28% για τα επόμενα τρία χρόνια με παράλληλη δέσμευση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας που υπάρχουν στο νέο σχήμα για το διάστημα που θα ισχύει η συμφωνία. Οι μειώσεις μισθών των εργαζομένων καθώς και η συρρίκνωση των θέσεων εργασίας (απολύσεις), δεν προσφέρονται για θριαμβολογίες. Ωστόσο κρίνω απολύτως  θετικό ότι η Θεσσαλονίκη θα γιορτάσει  τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της,  μαζί με την εφημερίδα, η οποία υπήρξε συνοδοιπόρος της  για έναν ολόκληρο αιώνα.