Σε ρωσικά χέρια οι Καβουρότρυπες;

Μπροστά στο πρόσκαιρο κέρδος θυσιάζουν τα πάντα, ακόμη και μια από τις ομορφότερες παραλίες της Χαλκιδικής.

Ρωσική επέλαση στη Χαλκιδική, με άγνωστες συνέπειες για το περιβάλλον και την τοπική οικονομία, έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια. Σήμερα μπορεί να επιχαίρουν διάφοροι για το πρόσκαιρο κέρδος (πάντα ατομικό), που θα αποκομίσουν. Το μέλλον όμως της Χαλκιδικής και των κατοίκων της ποιος θα το σκεφτεί; Πάντως όχι η Πολιτεία, η οποία νομίζει ότι με τις συγκεκριμένες επενδύσεις έπιασε την... καλή. Για πόσο;

Θέμα χρόνου θεωρούν οι κάτοικοι την πώληση σε εταιρία ρωσικών συμφερόντων μεγάλης έκτασης στο δεύτερο «πόδι» της Χαλκιδικής, για να γίνει ξενοδοχειακή μονάδα. Το οριστικό συμβόλαιο για την πώληση της έκτασης στην περιοχή Καβουρότρυπες της Σιθωνίας, που υποτίθεται ότι είναι ιδιοκτησίας του Συνεταιρισμού Δασικών Υπαλλήλων σε εταιρία ρωσικών συμφερόντων «σκόνταψε», επειδή σύμφωνα με πληροφορίες εμφανίστηκε και δεύτερος διεκδικητής της έκτασης (Συνεταιρισμός Ανατολή Σιθωνίας) ή κατ' άλλους επειδή τελικά δεν τα βρήκαν οι συναλλασσόμενοι.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι Θεσσαλονίκης δήλωσαν την αντίθεσή τους σε ανάλογες επενδυτικές κινήσεις, που δεν τηρούν τις περιβαλλοντικές παραμέτρους και δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν την έρευνα σχετικά με τις καταγγελίες πολιτών που αναφέρονται στις προσπάθειες αποχαρακτηρισμού ενός τμήματος της συγκεκριμένης έκτασης από δασική σε χορτολιβαδική αλλά και την πρόθεση της νέας ιδιοκτήτριας εταιρείας να αυξήσει το ποσοστό κάλυψης στο 20%.

«Η Χαλκιδική αποτελεί μια περιοχή όπου η φέρουσα ικανότητα σε τουριστική κατοικία έχει ξεπερασθεί κατά πολύ. Το βεβαίωσαν άλλωστε όλοι οι εκπρόσωποι του επιστημονικού και τεχνικού κόσμου της Κεντρικής Μακεδονίας, ενώ ενδεικτικές είναι και οι προβλέψεις του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης για τη Χαλκιδική (που φέρεται ότι τελικά θα εξαιρεθεί από αυτό, όλως “τυχαίως”…). Το τουριστικό προϊόν της παραμένει υποβαθμισμένο λόγω της σύγκρουσης των χρήσεων γης και της υπερβολικής δόμησης είτε για λόγους παραθεριστικής κατοικίας, είτε για λόγους τουριστικής υπερεκμετάλλευσης», τόνισαν οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Ειδικά η Σιθωνία είναι περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, όπου τα δάση καίγονται για να γίνουν οικόπεδα και τα δασαρχεία αλλάζουν αποφάσεις ανάλογα με μικροπολιτικά και τοπικιστικά συμφέροντα. Ακούγεται ειρωνικό ότι ο Συνεταιρισμός Δασικών Υπαλλήλων –που καθήκον τους έχουν τη διατήρηση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος– εκμεταλλευόμενοι την αλλαγή στο νόμο περί παραμεθορίων, που έγινε πριν από λίγο καιρό και το άνοιγμα της αγοράς σε ξένους επενδυτές (που με κάθε κόστος επιδιώκουν οι κυβερνήσεις) αλλά και το ‘‘θολό’’ τοπίο του χαρακτηρισμού της έκτασης γης που τους ανήκε σχετικά με τη χρήση γης, επωφελήθηκαν της συγκυρίας και χωρίς καμιά ηθική αναστολή πωλούν ένα ανεκτίμητο κομμάτι φυσικού πλούτου με σκοπό να οικοπεδοποιηθεί.

«Θα σταθούμε απέναντι στην τσιμεντοποίηση της περιοχής Καβουρότρυπες στη Σιθωνία, αφού η συγκεκριμένη μεταβίβαση εκτιμάται ότι εξασφαλίζει περί τα 400 δομήσιμα στρέμματα. Η κυβέρνηση του 'ανοίξαμε και σας περιμένουμε' χτύπησε και πάλι...», τόνισαν οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Πληροφορίες ήθελαν το οριστικό συμβόλαιο να αφορά στην πώληση 3.000 στρεμμάτων στις Καβουρότρυπες, ένα τμήμα της οποίας έχει χαρακτηρισθεί τελεσίδικα δάσος, ένα άλλο αγροτική γη και έχει επανεισαχθεί στη Δευτεροβάθμια Επιτροπή, με απόφαση του ΣτΕ, το θέμα της διερεύνησης του χαρακτήρα της υπόλοιπης έκτασης, αν πρόκειται δηλαδή για χορτολιβαδική ή δασική έκταση. Το προσύμφωνο άλλωστε έγινε το καλοκαίρι μεταξύ του Συνεταιρισμού των Δασικών και της ρωσικής εταιρίας με προκαταβολή, κατά πληροφορίες, 500.000 ευρώ, μετά την -αντιληπτή πλέον- αλλαγή στο νόμο περί παραμεθορίων που ψηφίστηκε την τελευταία μέρα του προηγούμενου Μαΐου. Ήταν η εισήγηση Βενιζέλου – Μπεγλίτη, για την οποία άσκησαν έντονες πιέσεις φορείς της αγοράς ακινήτων, και την αποδέχτηκαν… εν μέσω πανηγυρισμών μεσίτες και εκπρόσωποι της κτηματαγοράς και των οικοδομικών επιχειρήσεων.

Υπάρχει πληροφορία ότι το deal έγινε με ένα ποσό που ξεπέρασε τα 15 εκατ. ευρώ ενώ θα επενδυθούν δεκάδες εκατομμύρια στην κατασκευή πολυτελών παραθεριστικών κατοικιών και άλλων υποδομών.

Από το 2007 οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαν προειδοποιήσει για το πάρτι ξεπουλήματος που στήνεται στη Χαλκιδική, σημειώνοντας πως περισσότερα από 44.000 στρέμματα διεκδικούνται από οικοδομικούς συνεταιρισμούς που με χρυσόβουλα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας προσπαθούν να δικαιολογήσουν τίτλους, όπως τόνιζε τότε ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Μετά το 1960 παρθένες δασικές εκτάσεις πουλήθηκαν από μοναστήρια και αγοράστηκαν αντί πινακίου φακής από οικονομικά ισχυρές οικογένειες, άρχισαν οι αγοραπωλησίες και μπήκαν στο παιχνίδι και οικοδομικοί συνεταιρισμοί στη Σιθωνία και την Κασσάνδρα. Ο Μ. Τρεμόπουλος είχε επισημάνει συγκεκριμένες περιπτώσεις:

- Έκταση στη Βουρβουρού – Οικοδομικός Συνεταιρισμός των Ιατρών: Επιχειρήθηκε να χτιστεί αλλά με προσφυγές των οικολογικών οργανώσεων αποτράπηκε.

- Κριαρίτσι και Καβουρότρυπες - Συνεταιρισμός Δασολόγων - Δασοπόνων: Προγραμματίστηκε ανέγερση ξενοδοχειακού συγκροτήματος.

Το Σύνταγμα του 1975 επέβαλε ως υποχρέωση του κράτους την προστασία των δασών, απαγόρευσε την αλλαγή της χρήσης και του προορισμού τους και με το άρθρο 117 κατέστησε υποχρεωτική την κήρυξη των δασών και δασικών εκτάσεων που καίγονται ως αναδασωτέων. Ωστόσο, ποτέ δεν σταμάτησε το πολιτικό παιχνίδι με τις ομάδες πίεσης υπέρ των οικοδομικών συνεταιρισμών, οι οποίοι καρπώθηκαν εκτάσεις επί χούντας έχοντας παίξει παλαιότερα γερά και με την οικειοποίηση εκτάσεων που είχαν παραχωρηθεί κατά χρήση από το Δημόσιο για ρητινοσυλλογή. Οι μεταβιβάσεις προς συνεταιρισμούς από ρητινοσυλλέκτες έγιναν την περίοδο 1955 – 1969 με πολύ χαμηλό τίμημα, της τάξεως των 3.000 – 5.000 δραχμών (τότε) ανά στρέμμα.

Δημήτρης Κούρος