editorial

Το 2012, εκ των πραγμάτων, θα είναι καθοριστική χρονιά για τη χώρα μας. Με επισφαλές το μέλλον της ευρωζώνης, η χώρα μας δεν αντιμετωπίζει πια μόνο την απομάκρυνσή της από το ευρώ, για μεγαλύτερο βούλιαγμα της οικονομίας και της όποιας προσπάθειας εξόδου από την κρίση.

Με λίγα λόγια, μπορεί να πάνε χαμένες οι αιματηρές προσπάθειες του ελληνικού λαού για τη… δήθεν στήριξη της «προσπάθειας εθνικής σωτηρίας» και οι θυσίες, τα μέτρα και οι απώλειες να έχουν πέσει γι’ ακόμη μια φορά στη μαύρη τρύπα της ανικανότητας και των συμφερόντων.

Η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου όμως φαντάζει μόνο σαν την κορυφή του παγόβουνου. Κοντά στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, των συλλογικών αγαθών, της βιωσιμότητας, η ανησυχητική θεσμική κρίση στη Δικαιοσύνη αποτελεί ξεκάθαρο δείγμα της ολικής σήψης που έχει υποστεί ο κοινωνικός ιστός αυτής της χώρας. Συμφέροντα αλωνίζουν στα… άδυτα των θεσμών, όπως γίνεται φανερό από όσα διαδραματίζονται σε ανώτατο δικαστικό επίπεδο.

«Την αλήθεια κι ας πονάει»; Μακάρι να μπορούσε να γίνει έστω και σ’ αυτό το δυσοίωνο έτος, αλλά κρατάμε μικρό καλάθι… Ο πολίτης προσδοκεί άπλετο φως σε όλες τις σκοτεινές γωνιές του δημόσιου βίου, πόσω μάλλον σε υποθέσεις φοροδιαφυγής, παραοικονομίας και ελλιπούς απονομής δικαιοσύνης.

Τι θα μπορούσε να αποτελέσει αισιόδοξο μήνυμα; Μια αχτίδα φωτός υπάρχει μπροστά μας. Θα έχουμε, αργά ή γρήγορα, μια ευκαιρία να εκφράσουμε όσα πιστεύουμε, να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, να δώσουμε στους εαυτούς μας ακόμη μια ευκαιρία σε έναν κόσμο λίγο καλύτερο από αυτόν που μας ανάγκασαν να βιώνουμε.

Οι ανεπιθύμητες για τους δανειστές μας και τα κόμματα εξουσίας εθνικές εκλογές του 2012 θα είναι από τις πλέον κρίσιμες ιστορικά για την πορεία μας. Ο πολίτης θα πρέπει αυτή τη φορά να κάνει τη δική του υπέρβαση και να δώσει μια ευκαιρία σ’ αυτή τη χώρα να ορθοποδήσει, με άφθαρτα πρόσωπα και πολιτικά σχήματα αθώα του αίματος. Αν δεν μπορεί να σκεφτεί το συλλογικό συμφέρον, ας σκεφτεί ακόμη και το προσωπικό. Εκεί φτάσαμε… Αλλά ακόμη και σ’ αυτό το επίπεδο, λίγα πράγματα αλλάζουν πια. Ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρο το: «Εσύ αποφασίζεις».