Η πλήρης κατάρρευση της οικοδομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα έχει φέρει σε απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους σε κατασκευαστικές εταιρίες και σε όλους τους κλάδους που ασχολούνται με το αντικείμενο και ό,τι το συνοδεύει. Συνολικά 250 επαγγέλματα υπάρχουν που βασίζονται στην οικοδομή. Ολοι επικαλούνται την κρίση. Η αλήθεια είναι πως η κρίση απογύμνωσε ένα καλά κρυμμένο πρόβλημα της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας και της στρεβλής ανάπτυξης της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Καλλιεργήθηκε ο μύθος της ιδιοκτησίας σε κάθε Ελληνα. Σε συνδυασμό με τη συστηματική απαξίωση της έννοιας του συλλογικού συμφέροντος ο καθένας θέλησε να γίνει ιδιοκτήτης. Θέλγητρο η… κονόμα. Πείσθηκε ότι μπορεί. Συσσωρεύτηκε τεράστιος πλούτος στο δομημένο περιβάλλον και επενδύθηκαν τα όνειρα εκατομμυρίων ανθρώπων στο κεραμίδι. Για να βγεις δήμαρχος έπρεπε να τάξεις ένταξη αγρών σε σχέδιο πόλης, οικοπεδάκια και θησαυρισμό σε κάθε οικισμό. Το δομημένο περιβάλλον κατέλαβε την ύπαιθρο. Με αντιπαροχή 67% ο τύπος με το κληρονομικό χωραφάκι έγινε ιδιοκτήτης πολυκατοικίας, ο εργολάβος με μόλις 33% έβγαλε τα έξοδα, τάισε δεκάδες εργαζόμενους και πουλούσε 2.500 ευρώ το τετραγωνικό σε τιμή ευκαιρίας… Εκατομμύρια άνθρωποι βρήκαν… ψωμάκι στην οικοδομή. Κανέναν δεν τον ενδιέφερε μπροστά στο κέρδος η καταστροφή του περιβάλλοντος. Επικαλέστηκαν την επίλυση στεγαστικών προβλημάτων. Λες κι αν δεν έχεις δικό σου σπίτι και μένεις στο νοίκι έχεις πρόβλημα στέγης. Ο Ελληνας με το στρεμματάκι μέσα στο ρέμα ή στο δάσος έγινε ξαφνικά εισοδηματίας με χρήματα για τα δισέγγονά του. Χάσαμε τις τελευταίες δεκαετίες πολύτιμη καλλιεργήσιμη γη. Οι συνεκτικές πόλεις μας έγιναν διάσπαρτοι οικισμοί χωρίς συνοχή. Χτίσαμε τα πάντα. Τα ξεπλύματα του χρηματιστηρίου πήγαν στο ακίνητο. Οσοι κονόμησαν κονόμησαν. Πλέον υπάρχει τεράστιο αδιάθετο απόθεμα δομημένης γης. Χιλιάδες διαμερίσματα μένουν στα αζήτητα, η οικοδομή έκανε παύση και οι μισοτελειωμένες πολυκατοικίες προοιωνίζονται νέα κτίρια κουφάρια. Η φούσκα των ακινήτων δεν έσκασε ακόμη στην Ελλάδα. Είμαστε στα τελειώματα της χρυσής εποχής, ζαλισμένοι από τις ροπαλιές των ανείπωτων φόρων στο κεραμίδι. Στην Ισπανία που το πρόβλημα είχε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις μέσα σε δυο χρόνια οδήγησε στην εκποίηση μισοτιμής όλων των ακινήτων. Και πάλι αγοραστές δε βρίσκονται. Στην Ελλάδα ακόμη ένα μεροκάματο το κάνεις. Για πόσο; Οι εικόνες με τους οικοδόμους στις σκαλωσιές σπανίζουν πια. Ετσι κι αλλιώς όλα χτισμένα είναι. Οι τιμές ψιλοϋποχώρησαν. Υπάρχει πολύ περιθώριο για να πέσουν κι άλλο. Το limit up το περάσαμε και μπήκαμε στην κατηφόρα. Οποιος αντέξει… Το σίγουρο είναι ότι η Θεσσαλονίκη δεν αντέχει άλλο τσιμέντο.
Τ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου