Αλλοι δρόμοι…

Οι σύγχρονες συνδικαλιστικές πρακτικές σε μεγάλο βαθμό συνίστανται σε προκλητικές συντεχνιακές μεθόδους, που συχνά έχουν ως θύμα των επιπτώσεών τους το κοινωνικό σύνολο. Αυτές οι μέθοδοι οδήγησαν την κοινή γνώμη απέναντι από δοκιμαζόμενους πολλές φορές επαγγελματικούς κλάδους, όχι κυρίως για την ουσία των διεκδικήσεών τους, αλλά για τον τρόπο διεκδίκησης.
Όταν ο τρόπος που επιλέγεται έχει επιπτώσεις στα κοινωνικά συλλογικά δικαιώματα, τότε είναι αυτονόητη η απονομιμοποίηση των κινητοποιήσεων στη συλλογική συνείδηση. Μπορώ να κόψω το ρεύμα, να κλείσω το δρόμο, να μετατρέψω τα πεζοδρόμια σε χωματερές, να διακόψω τις επικοινωνίες και το κάνω. Λογικό είναι να χάσεις το δίκιο σου κι αντί να κερδίσεις συμπαράσταση και στήριξη από την κοινωνία να τη στρέφεις στην απέχθεια και να τη βάζεις απέναντί σου.
Η συνδικαλιστικές ηγεσίες ειδικά των ΔΕΚΟ κατόρθωσαν όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργήσουν την εικόνα (και για τον απλό εργαζόμενο στον οργανισμό) επαγγελματικών ομάδων ελίτ, που δεν έχουν σχέση με το δοκιμαζόμενο επαγγελματία και εργαζόμενο. Για πολλούς λόγους και πρωτίστως επειδή η κατάχρηση του «μπορώ» τους πέρασε στο πεζοδρόμιο της εξουσίας, που κάνει ό,τι «μπορεί» σε αυτούς που «δεν μπορούν».
Όμως, η τελευταία διαμαρτυρία των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, με τη διακοπή ρεύματος στο υπουργείο Υγείας, απέδειξε πως ενέργειες με συμβολικό χαρακτήρα, που έχουν συγκεκριμένη στόχευση και κοινωνικά – ηθικά νομιμοποιημένη επιχειρηματολογία, μπορούν να μετατρέψουν σε σύμμαχο και συμπαραστάτη τον κοινωνικό ιστό.
Χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν στο σκοτάδι εξαιτίας του πολιτικού παραλογισμού. Κανένα δημοσιονομικό πρόβλημα δεν μπορεί να στερήσει ρεύμα, θέρμανση κτλ. από τους πολίτες. Στο όνομα κανενός δημοσιονομικού προβλήματος δεν μπορούν να θυσιάζονται ζωές, δεν μπορούν να οδηγούνται στην εξαθλίωση συμπολίτες, συνάνθρωποι.
Εκατομμύρια Ελληνες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ρεύμα για ένα «χαράτσι», που αδυνατούν να πληρώσουν, όταν υπουργεία και δημόσιοι φορείς, χρωστούν στη ΔΕΗ (σύμφωνα με τους συνδικαλιστές) 141 εκατομμύρια ευρώ. Η συμβολική διακοπή ηλεκτροδότησης σε έναν από αυτούς παραδειγματίζει και έρχεται να ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Κυρίως ξεμπροστιάζει αυτούς που πραγματικά θα έπρεπε να ντρέπονται. Δείχνει επίσης ότι ο συνδικαλισμός έχει αποδεκτούς τρόπους έκφρασης και κοινωνικό ρόλο, ακόμη και στην εποχή της απαξίωσης των αγώνων και της μοιρολατρικής αποδοχής μέτρων, «χαρατσιών», μειώσεων κτλ. με πρόσχημα την εθνική σωτηρία. Οποιος δεν πληρώνει επειδή δεν έχει δεν είναι μπαταχτσής. Οποιος δεν πληρώνει ακόμη κι αν έχει επειδή θεωρεί ανήθικο το χρέος δεν είναι μπαταχτσής. Οποιος δεν πληρώνει επειδή έχει τη δυνατότητα να μην πληρώσει είναι μπαταχτσής. Να απαλλαχτούμε από τους μπαταχτσήδες. Εχουμε τη διάθεση; Το… μπαλάκι θα περάσει σύντομα στην περιοχή μας.
Ποιος όμως θα θυμάται όταν θα γίνουν οι εθνικές εκλογές, το αψυχολόγητο και καταδικαστικό δημοψήφισμα και τους εμπνευστές του; Ποιος θα θυμάται τη γενναία νεοδημοκρατική τούμπα, που από τα αντιμνημονιακά μετερίζια πέρασε στους στηλοβάτες της λαϊκής εξαθλίωσης; Ποιος θα είναι πρόθυμος να απαλλάξει τον τόπο -και τον εαυτό του- από τα πολιτικά κακέκτυπα τα οποία στηρίζονται στη «λαϊκή νομιμοποίηση»;
Δε χρειάζεται να βιαστούμε για να βγάλουμε συμπεράσματα, ούτε να καταφύγουμε σε προβλέψεις και εικασίες. Στηριζόμενοι στο εκλογικό παρελθόν θα μπορούσαμε αβίαστα να οδηγηθούμε στο γνωστό αδιέξοδο μονοπάτι. Δεν είναι ανάγκη. Μπορεί να μας προλάβει ο... γκρεμός. Σε άλλη περίπτωση, υπάρχει μια πιθανότητα, μια αμυδρή ελπίδα να έχει πάρει το μάθημά του κι ο λαός και να αποφασίσει να κάνει ένα βήμα μακριά από το κενό. Αλλοι δρόμοι υπάρχουν...